”Ja yhm” - czyli świat po mojemu!

2 Fastensonntag

Interessante Geschichten werden uns von der Kirche für den 2. Fastensonntag angeboten. Obwohl die beiden Geschichten fast 2000 Jahre voneinander entfernt sind, haben sie viel gemeinsam. Die Hauptpersonen in beiden Geschichten sind die einzigen Söhne desselben Vaters. Sie haben richtig gehört. Einer der Söhne lebt etwa 1800 Jahre vor der Geburt Christi, ist etwa 37 Jahre alt und ist das einzige Kind seines Vaters. Die zweite Geschichte, die im Evangelium aufgezeichnet ist, spielt 1800 Jahre später, etwa 37 Jahre nach der Geburt Christi, und der Protagonist dieser Geschichte ist ebenfalls der einzige Sohn, und der Vater ist dieselbe Person. Um die Sache noch interessanter zu machen, geht es in beiden Geschichten um die gleiche Frage: War das notwendig? Mehr dazu im heutigen Podcast, zu dem ich euch herzlich einlade.

2 Niedziela WIelkiego Postu

Ciekawe historie przekaże nam kościół na 2 Niedziela Postu oferowana. Choć te dwie historie dzielą od siebie prawie 2000 lat, mają ze sobą wiele wspólnego.Główni bohaterowie obu opowieści są jedynymi synami tego samego ojca. Słyszałeś dobrze. Jeden z synów żyje około 1800 lat przed narodzinami Chrystusa, ma około 37 lat i jest jedynym dzieckiem ojca. Druga historia, zapisana w ewangelii, rozgrywa się 1800 lat później, około 37 lat po narodzinach Chrystusa, a bohaterem tej historii jest również jedyny syn, a ojciec jest tą samą osobą. Aby jeszcze bardziej zaciekawić, obie historie dotyczą tego samego pytania: Czy było to konieczne? Więcej na ten temat w dzisiejszym podcaście, do którego serdecznie zapraszam.

2 Великопостна Неделя

Интересни истории ни предлага Църквата за втората неделя от Великия пост. Въпреки че двете истории са разделени от почти 2000 години, те имат много общо помежду си. Главните герои и в двете истории са единствените синове на един и същ баща. Чухте правилно. Единият от синовете живее около 1800 години преди раждането на Христос, на около 37 години е и е единственото дете на баща си. Втората история, записана в Евангелието, се случва 1800 години по-късно, около 37 години след раждането на Христос, и главният герой на тази история също е единствен син, а бащата е същият човек. За да стане още по-интересно, и двете истории имат един и същ въпрос: необходимо ли е било това? Повече в днешния подкаст, на който сърдечно ви каня.

Wędrówka ku Życiu i Muzyce

"Poszukiwanie Ognia: Wędrówka ku Życiu i Muzyce" to powieściowy epizod opowiadający historię pojedynczej duszy, która wyrusza w poszukiwanie iskry, która w niej zgasła. Ta duchowa podróż przenosi nas do miejsc, gdzie niebo styka się z ziemią i gdzie muzyka gra prosto z nieba. Główne postacie z epizodu walczą ze swoją wewnętrzną mroczną stroną, starając się znaleźć drogę powrotną do radości i spokoju. W swojej duchowej wędrówce postacie te zwracają się do autorytetu, który ma moc rozpalić ogień w ich sercach. Przygoda w górach, podczas której szukają otwartego nieba, staje się metaforą dla ich życia. Czy uda im się odzyskać utraconą moc? Czy muzyka z nieba da im odpowiedzi, których szukają? Takie są pytania, które nasuwają się w trakcie odkrywania tej optymistycznej i inspirującej podróży. To wciągająca opowieść o poszukiwaniu iskry wewnętrznego ognia, konfrontowaniu się z własnymi lękami i przeciwnościami, aby odnaleźć prawdziwe przeznaczenie i pasję do życia.

1 Fasten Sonntag

Am Tag nach Aschermittwoch erhielt ich von einem Freund ein Foto von einem solchen großen Eimer voller Asche, den jemand an der Ecke des Zauns am Eingang der Kirche aufgestellt hatte. Über dem Eimer hing ein Schild: "Für diejenigen, die nicht das ganze Jahr über die Kirche betreten wollen. Heute Selbstbedienung, ohne die Kirche zu betreten."
Jesus ist nicht zu einer bestimmten Gruppe von Menschen gegangen, um das Kommen des Himmelreichs zu verkünden, sondern er hat allen Menschen die Frohe Botschaft des Heils verkündet. Auch denjenigen, die nicht in die Synagoge gingen. Die Fastenzeit ist eine Chance für alle. 

1Niedziela Wielkiego Postu

 Kibel pełny hasio - czyli metalowe wiadro pełne popiołu i„kołkastla” z wynglym, czyli węglarka na węgiel przyniesiony z szopy albo piwnicy, to stale elementy przy kachkloku, czyli piecu kaflowym jaki miała do ogrzewania swojego mieszkania każda Śląska rodzina. Tak przynajmniej pamietam z dzieciństwa u mojej babci było.
Dzień po Środzie Popielcowej otrzymałem od znajomego fotografie takiego dużego „kibla pełnego hasio”, czyli wiadra pełnego popiołu, które ktoś postawił na rogu ogrodzenia przy wejściu do Kościoła. Nad wiadrem widniał zawieszony napis: „Dla tych, którzy nie chcą wejść do kościoła przez cały rok. Dzisiaj samoobsługa, bez wchodzenia do kościoła.”

1 Великопостна Неделя

Кофа, пълна с пепел, и кофа за въглища, донесена от кошарата или мазето, са постоянни характеристики на керемидена печка, използвана от всяко силезийско семейство за отопление на дома. Поне така я помня от детството си в къщата на баба ми.
В деня след Пепеляна сряда един приятел ми даде снимки на такaвa голяма кофа, пълна с пепел, която някой беше поставил на ъгъла на оградата при входа на църквата. Над кофата висеше надпис: "За тези, които не искат да влизат в църквата през цялата година. Самообслужване днес, без да влизате в църквата".

Wezwanie do Nawrócenia- Środa Popielcowa

Podcast ten odwołuje się do historycznej i duchowej istoty Środy Popielcowej, okresu Wielkiego Postu w tradycji kościoła, który nas wyzywa do przemiany i nawrócenia. Jego narracja obejmuje analizę biblijnej postaci Jonasza i jego misji nawrócenia mieszkańców Niniwy, stawiając jako model dla siły zmiany w naszym własnym życiu.Podcast porusza również głęboko zakorzenione obrzędy, takie jak posypywanie głowy popiołem, które są częścią obchodów Środy Popielcowej. Wspomina o ich znaczeniu, kiedy wczesny Kościół używał tych znaków dla zadeklarowania chęci do nawrócenia i zmiany.Porównuje dzisiejszy okres Środy Popielcowej do obrazu pierwszych dni Kościoła i jak ówczesne środowisko kościelne zaradzało grzechem i nawróceniem. Podkreśla, że konkretny akt nawrócenia, podobnie jak Jonasz czy mieszkańcy miasta Niniwy, jest konieczny do wejścia do Królestwa Boże.Podsumowując, ten inspirujący podcast zachęca do refleksji nad znaczeniem Środy Popielcowej i jej wezwania do poszanowania dla nawrócenia i zmienienia naszego dotychczasowego stylu życia.

Środa Popielcowa

Podcast ten odwołuje się do historycznej i duchowej istoty Środy Popielcowej, okresu Wielkiego Postu w tradycji kościoła, który nas wyzywa do przemiany i nawrócenia. Jego narracja obejmuje analizę biblijnej postaci Jonasza i jego misji nawrócenia mieszkańców Niniwy, stawiając jako model dla siły zmiany w naszym własnym życiu.
Podcast porusza również głęboko zakorzenione obrzędy, takie jak posypywanie głowy popiołem, które są częścią obchodów Środy Popielcowej. Wspomina o ich znaczeniu, kiedy wczesny Kościół używał tych znaków dla zadeklarowania chęci do nawrócenia i zmiany.
Obrzęd posypania popiołem, to starożytny zwyczaj jeszcze z czasów Kościoła pierwotnego. W środę, 40 dni przed Zmartwychwstanie Pańskim wprowadzony do wspólnoty Kościoła grzeszników, których ubierano w wory, a pózniej posypywano im głowy popiołem. Potem wyprowadzano ich ze wspólnoty Kościoła. Nie mogli uczestniczyć w Eucharystii aż do Wielkiego Czwartku. Musieli pokazać uczynkami codziennego życia, ze dokonali poprawy i nawrócenia. Podsumowując, ten inspirujący podcast zachęca do refleksji nad znaczeniem Środy Popielcowej i jej wezwania do poszanowania dla nawrócenia i zmienienia naszego dotychczasowego stylu życia. Więcej dowiecie się z podcastu.

6 Sonntag

Wie fühlst du dich, wenn du erfährst, dass jemand, der dir nahesteht, an Bauchspeicheldrüsenkrebs erkrankt? Oder an der Alzheimerschen Krankheit? Oder Multipler Sklerose? Oder AIDS? Oder wie fühlte es sich an, als Covid 19 ausbrach und niemand die Auswirkungen der Krankheit kannte? Wir empfinden Entsetzen, Hilflosigkeit, Angst, Verzweiflung,,.. Solche und ähnliche Gefühle hatten alle, die zur Zeit Jesu von der Krankheit Lepra hörten. In der heutigen Lesung geht es um Aussätzige und um Krankheiten, die nicht geheilt werden und die tödlich sein können, manchmal langsam, aber unverzeihlich.